Een creatieve introductie met de vogel, door Floor van Splunder, natuurgids bij IVN.

Voor mij aan tafel zitten drie dames. Drie bevlogen, energieke dames met één gezamenlijk doel; de kinderen zoveel mogelijk bijbrengen over de vogels in Nederland. En dat doen ze op allerlei mogelijke manieren. Maar vooral door het ze zelf te laten ontdekken. Mieke, Gerda en Floor, alle drie natuurgids bij IVN en gepassioneerd over hun scholenwerkgroep en het vrijwilligerswerk dat zij doen.

Een les in verwondering

Voordat de kinderen binnenkomen bespreken ze nog even kort hun aanpak van de dag. Een groep doorgewinterde professionele vrijwilligers, dat zie je zo. Kalm nemen ze de verschillende taken door. Hoewel de activiteit over vogels vrij nieuw is laat het overleg duidelijk zien dat er heel goed over nagedacht is.

De kinderen worden in 8 verschillende groepjes verdeeld en onder begeleiding van Floor, de dames en ouders meegenomen in de wondere wereld van de vogel. Niet zomaar een les, maar een les in verwondering.

Zo voelen de kinderen verschillende soorten veren en bespreken ze waarom de vogels deze specifieke kenmerken hebben. Maar ook mogen ze met een nijptang, pincet en vork aan den lijve ondervinden wat de functie van de snavel is. En dat is de basis van de cursus over de vogel. Het spelenderwijs ervaren door in de huid van de vogel te kruipen. En ja, daar komen zelfs microscopen aan te pas!

Een groot gedeelte van mijn week zit in vrijwilligerswerk

Na 17 jaar met plezier te hebben gewerkt als onderwijzeres op een basisschool, vond Floor het tijd worden voor een andere stap. Een stap met meer vrijheid en creativiteit. De natuur kriebelde bij Floor altijd al, en de tijd was er nu rijp voor. Vlak voor de zomervakantie van 2012, na het hebben van de moeilijkste klas, lag ze een paar nachten wakker. Gestimuleerd door haar man en haar opgroeiende kinderen besloot ze te stoppen met lesgeven en te beginnen aan haar nieuwe avontuur. Floor gaf zich op voor onze opleiding natuurgidsencursus.

“Ik was 40, dus écht wel jong om vrijwilligerswerk te doen. Tijdens de cursus liep ik stage bij de scholenwerkgroep. Mieke de dame die het opgezet had vroeg mij, omdat ze ouder werd, de coördinatie van de scholenwerkgroep op mij te nemen. Het is eigenlijk geen vrijwilligerswerk meer, gezien de tijd die ik erin steek.”

“De tijd die ik erin steek verschilt. In de winter is het natuurlijk rustiger, zo in januari en februari. Tussen 5-15 uur in de maand. In de piektijd, mei-juni, sep-okt zo’n 60-70 uur in de maand.

Dat is alles, de scholen, de voorbereiding, nieuwe dingen ontwikkelen. Een groot gedeelte van mijn week zit in vrijwilligerswerk. En zo zit de scholenwerkgroep op 100 klassen per jaar.” Hier krijgt Floor niet voor betaald, alleen een kleine vergoeding. En die vergoeding voelt heel leuk!

De krenten uit de pap

Floor: “Het leuke van dit werk is dat ik toch bezig ben met kinderen en educatie. Daar ligt echt mijn hart, en dat gecombineerd met natuur is écht fantastisch. Een zaadje planten in het hoofd van het kind, we laten je zien hoe mooi de natuur is en wat voor bijzondere dingen je laat zien en dat er wat blijft hangen, dat is het. Wat ik opvallend vind is dat drukke kinderen in een schoolomgeving bij ons heel anders functioneren. Van een stuiterbal die zich ineens een uur verwondert over een fossiel. Dit zijn voor kinderen ook vaak de krenten uit de pap.”

Fluitend op de fiets

“Als je zoiets kan overbrengen dan ben je goed bezig. De opbouw van al onze activiteiten is dat de kinderen actief en ontdekkend bezig zijn. Dat ze blij weggaan, dat ze iets geleerd hebben.

Ik voel me erg verantwoordelijk in mijn rol als coördinator. Ik heb nu minder verantwoording af te leggen aan ouders en bestuur. Als ik nu klaar ben dan zit ik fluitend op de fiets.”

Dit is waarom ik het doe

“We hebben elf activiteiten, en die komen allemaal langs. Door de opleiding Natuurgidsen heb ik veel van de theorie geleerd. De basis weet ik, maar ik kan niet overal specialist in zijn. En dat is ook goed. Dat hoeft ook niet als je kinderen lesgeeft, mijn collega’s vullen dat vast weer aan.

Wat ik knap vind aan vrijwilligers is dat als je drie, vier dagen werkt dat je het dan nóg leuk vindt om vrijwilligerswerk te doen. Zonder ouders kan het niet in de opzet die we bedacht hebben. Ook die nemen we uiteraard mee in ons verhaal. En de kinderen zijn zo enthousiast, de energie die zij me geven is onbetaalbaar.” De mooiste zin van een jongetje:” Ik wist dat er vogels waren, maar nu zie ik pas hoe bijzonder ze zijn!”

Een tip van Floor voor vrijwilligers: ”Zoek iets waar je hart ligt. Bij onze werkgroep moet je iets met kinderen hebben. Ligt je hart bij ouderen ga dan die kant op. Waar jij́ je fijn bij voelt.”

Tekst en fotografie: Rogier Reker