Na zijn pensioen was stilzitten er niet bij voor Kees Helderman (70). Hij doet vrijwilligerswerk bij maar liefst vier natuurorganisaties. Het begon met gidswerk bij IVN Natuureducatie, maar gaandeweg kwam er steeds meer bij. Hoe is het zo gekomen en waar haalt Kees zijn plezier uit?

‘Ik heb het niet van huis uit meegekregen, de liefde voor de natuur. Mijn vader was aannemer, m’n moeder was huisvrouw en ik heb 6 broers. We gingen niet veel de natuur in. Ik was de enige die er graag op uit trok, ik was altijd buiten.’ Als boekhouder zat Kees veel binnen. In zijn vrije tijd ging hij veel de natuur in. Ook tijdens vakanties trok hij wandelend door natuurgebieden met een tentje op zijn rug. Kees vertelt: ‘Ik genoot het meest van de vergezichten. Het weidse uitzicht, zonder schoorstenen en windmolens. In alle rust genieten van het uitzicht. Elk vergezicht is weer anders.’

Superactieve vrijwilliger

Na zijn pensionering ging Kees meer in Nederland wandelen. ‘Eerst had ik niet echt oog voor de natuur, maar toen werd mijn interesse gewekt. Ik wilde er meer van weten.’ Hij volgde via IVN een Groencursus en de Natuurgidsenopleiding. Hij werd gids bij IVN Midden-Kennemerland. Maar er kwam steeds meer bij. Inmiddels is Kees excursiecoördinator en gids bij IVN, gids en docent bij Stichting Oer-IJ en gids bij Staatsbosbeheer. Daarnaast gaat hij drie keer per jaar mee als vrijwillige begeleider en gids met een natuurvakantie van Stichting Friesland Beweegt. Een week lang vaart hij met gasten in het waddengebied. ‘Zo’n vakantie is heel intensief. Ik bereid alles goed voor. Welke natuurgebieden gaan we bezoeken, waar meren we aan? Een week lang ben je beschikbaar voor iedereen. Geweldig om te doen. Maar na afloop ben ik wel helemaal total loss.’

Leren en waarderen

‘Het leuke aan gidsen vind ik het blij maken van mensen. Dat ik ze zie genieten, dat vind ik prachtig. Soms gaan we zo op in de natuur dat een excursie wel een half uur uitloopt. Er valt zo veel te zien en te delen. Bijvoorbeeld over het Oer-IJ bij Castricum, een watergang die 4000 jaar geleden door het landschap liep. Je ziet hier nog steeds overblijfselen van. Mensen iets nieuws leren, dat vind ik mooi. Maar zelf blijf ik ook nieuwsgierig, ik blijf leren. Zo heb ik via de Groene Academie een Basiscursus veldhulpverlening gedaan en een workshop Omgaan met kritiek tijdens het wandelen.’

Tips voor nieuwe vrijwilligers

Kees heeft een tip voor mensen die zich willen inzetten voor de natuur maar nog niet weten hoe. ‘Doe eerst een basiscursus. Dan leer je van alles een beetje en kun je uitvinden waar je wat mee hebt. Zo heb ik een brede interesse, maar ben ik totaal niet geïnteresseerd in insecten. Een mede vrijwilliger heeft zich helemaal gespecialiseerd in wantsen. Nou, dat doet me dus niks. Ik ga liever vogelen of wilgen knotten.’ En tegen nieuwe natuurgidsen zou ik willen zeggen: ‘Ga veel met andere gidsen mee. Leer op jezelf te vertrouwen. Maar vooral: Doe het op je eigen manier. Je moet jezelf kunnen zijn. Dan komt het uit jezelf en zit er enthousiasme in.’

Als het aan Kees ligt, blijft hij nog lang vrijwilligerswerk doen. Op vakantie met een tent op de rug is inmiddels te zwaar geworden, maar wandelen tijdens de vakantie doet hij nog altijd. ‘Ik geniet nog steeds van vergezichten. Niet alleen tijdens mijn vrijwilligerswerk of op vakantie, maar ook vanuit mijn appartement, op vierhoog.’